فشردگی سرمایه به صورت نسبت بین کل هزینه استهلاک دارایی‌ها و فروش خالص شرکت اندازه‌گیری می‌شود.
فشردگی سرمایه=
هزینه استهلاک دارایی
تعریف استهلاک : استهلاک را به کاهش فایده یک قلم یا یک نوع دارایی ثابت بر اثر عواملی چون مرور زمان، فرسای ناشی از کار و نابابی تعریف کرده‌اند.
قانون تجارت، پایین آمدن ارزش دارایی ثابت را که در نتیجه استعمال، تغییرات فنی و یا علل دیگر حادث شود موجب استهلاک دانسته است، و در قانون مالیات‌های مستقیم آن قسمت از دارایی ثابت که بر اثر استعمال یا گذشت زمان یا سایر عوامل بدون توجه به تغییر قیمت‌ها تقلیل می‌یابد قابل استهلاک تشخیص شده است. ولی مفهوم و تعریف استهلاک در حسابداری دقیق‌تر و مشخص‌تر است. در عرف حسابداری، سرشکن کردن و تخصیص دادن بهای تمام شده دارایی ثابت را به طریقی معقول و منظم بر دوره های استفاده از آن استهلاک می‌نامند. بهای تمام شده معمولاً در طول مدت استفاده از دارایی، ثابت می‌ماند، به طوری که در پایان عمر مفید دارایی، مجموع اقلام‌های استهلاک دوره های استفاده از آن برابر می‌شود با بهای اولیه منهای ارزشی که برای دارایی اسقاط در نظر گرفته شده است. (موسوی جهرمی و همکاران،۱۳۸۸).
در تعریف، دو شرط معقول و منظم بودن روش استهلاک کافی تشخیص داده شده است. مراد از معقول آن است که روش استهلاک با فواید حاصل از دارایی در مدت بهره‌برداری از آن رابطه داشته باشد و شرط دوم حکایت از این می‌کند که روش مورد استفاده از نظم و ترتیبی منطقی برخوردار باشد.
بنابر توضیح بالا، حسابداری استهلاک به روشی اطلاق می‌شود که بر اساس آن بهای تمام شده دارایی ثابت، منهای ارزش اسقاط آن، بر مدتی که عمر مفید آن برآورد می‌شود به طریقی معقول و منظم سرشکن شود. به این تعبیر، منظور از هدف استهلاک، سرشکن کردن و تخصیص بهای تمام شده است و نه تعیین ارزش دارایی.
ماهیت استهلاک
بهای تمام شده اموال، ماشین آلات و تجهیزات یعنی اقلام مختلف دارایی را می‌توان در حکم پیش‌پرداختی بلندمدت تلقی کرد که بابت استفاده‌ای که در آینده از آن ها خارج خواهد شد قبلاً تادیه و مانند سایر پیش‌پرداخت‌ها ابتدا به عنوان دارایی قلمداد می‌شود و به تدریج که از عمر مفید یا عمر اقتصادی مال کاسته می‌گردد استهلاک آن منظمناً به صورت هزینه به عملیات واحد اقتصادی تخصیص می‌یابد. (شباهنگ، ۱۳۸۸).
در صورت سود و زیان استهلاک بر اساس ماهیت و مورد استفاده از مال به یکی از سه عنوان هزینه فروش، هزینه اداری و یا هزینه ساخت کالای فروش رفته ارائه می‌شود. در واقع، استهلاک از دو طریق بر صورت سود و زیان اثر می‌گذارد: یکی آن که مستقیماً به بدهکار حساب هزینه منظور و سبب افزایش آن می‌شود مانند هزینه استهلاک خودروهایی که مورد استفاده دایره فروش کالا قرار می‌گیرد و طبعاً به شکل هزینه فروش انعکاس پیدا می‌کند، دیگر استهلاک ماشین آلات کارخانه که به صورت قسمتی از بهای تمام شده کالا ثبت و پس از فروش کالا به بدهکار حساب بهای تمام شده کالای فروش رفته منظور می‌گردد. بدیهی است آن قسمت از استهلاک که در بهای کالا فروش نرفته باقی می‌ماند مادام که کالا موجود است به عنوان دارایی (موجودی کالا) محسوب می‌شود. به بیان دیگر، این نوع استهلاک یعنی استهلاک ماشین آلات تولیدی، درآمد دوره مالی را تا آن حد می‌کاهد که از حساب بهای کالای موجود به حساب بهای تمام شده کالای فروش رفته، انتقال یابد. (همان ماخذ).
فروش
فروش : عاملی است که تمام اجزاء عملیات شرکت از میزان آن متأثر می‌شود مثلا برای فروش بیشتر باید دارایی‌های بیشتر و یا حتی بدهی بیشتر ایجاد نمود. فروش متغیری است که بعد از نقطه سربه سری و پوشش حاشیه فروش و هزینه ثابت عامل تعیین کننده بقا شرکت‌ها، در رقابت می‌باشد. کلیه شرکت‌ها برای افزایش ثروت و قدرت خود در شرایط رقابتی به فروش بیشتر تکیه دارند (شباهنگ، ۱۳۸۸).
پژوهش‌های پیشین
پژوهش‌های داخلی
سجادی (۱۳۷۷) به بررسی رابطه بین سود غیر منتظره و بازده غیرعادی سهام از یک سو و از سوی دیگر به بررسی عوامل مؤثر بر سود غیر منتظره شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته است. در مدل رگرسیونی وی سود غیر منتظره تابعی از اندازه، عمر، مالکیت دولتی، اهرم مالی و وابستگی ارزی معرفی شده است. یافته های پژوهش او نشان می‌دهد که با بهره گرفتن از تحلیل رگرسیون (بر مبنای لگاریتمی) بین سود غیرمنتظره به عنوان متغیر وابسته و متغیرهای مستقل پیشنهادی در سطح اطمینان ۹۵ درصد رابطه معناداری وجود دارد. این در حالی است که چنین رابطه‌ای با بهره گرفتن از مدل رگرسیون خطی ساده وجود نداشت .
خالقی مقدم(۱۳۷۷) در رساله دکتری خود دقت پیش‌بینی سود شرکت‌ها که توسط مدیریت اعلام می‌شود را در ۴۵ شرکت در بورس اوراق بهادار تهران بررسی کرده‌است. نتایج این پژوهش نشان داد دقت پیش‌بینی سود با تغییرهای قیمت سهام رابطه معکوس و با اندازه شرکت رابطه مستقیم دارد.
جنت رستمی(۱۳۷۸) نقش و قابلیت سود در پیش‌بینی سود و جریان‌های نقدی آتی حتصل از سرمایه گذاری را بررسی کرد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که بین سودهای گذشته و سودهای آتی و همچنین بین سود و جریان‌های نقدی گذشته با جریان‌های نقدی اتی ارتباط معناداری دارد.
دستگیر و خدادای(۱۳۸۶) ساختار خطی اطلاعات در مدل اولسون و مدل قیمت‌گذاری سهام را آزمون نموده اند. بر اساس نتایج تحقیق آن ها سود غیرعادی یک دوره قبل به صورت جداگانه و همچنین همراه با ارزش دفتری دوره قبل می‌تواند در پیش‌بینی سود غیرعادی دوره جاری به کار رود و در نهایت می‌توان از آن ها برای پیش‌بینی قیمت و ارزشیابی شرکت استفاده کرد.
جلال آبادی و میر جلیلی (۱۳۸۶ ) انحصار و تمرکز در صنایع ایران. نتایج نشان می‌دهد بخش زیادی از تولید این صنایع در تمرکز و سلطه تعداد اندکی بنگاه قرار دارد. همچنین با گذشت زمان و افزایش تعداد بنگاه‌ها در هر صنعت، این شاخص کاهش می‌یابد و از این رو تمرکز در صنعت مربوطه کمتر می‌شود؛ اما کاهش تمرکز در این سال‌ها موجب تغییر اساسی در تمرکز و انحصار این دسته از فعالیت‌ها نشده است.
هاشمی و صمدی(۱۳۸۸) الگوی تاکر را بر روی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران اجرا کردند. آن ها شواهدی به دست آوردند که نشان می‌دهد هموارسازی سود در پیش‌بینی سود و جریان‌های نقدی آتی را افزایش می‌دهد.
